Açıkça söyledim: Aslında ben bir çocuk değilim.

Bu yıl Çocuk Bayramı'nı kutlamayacağım, ben artık bir yetişkinim.

Farkında olmadan, yabancı çocukların beni teyze olarak çağıracağı yaşa geldim.

Yaşlandım ama zihnimin büyümediğini hissediyorum.

Yine oyun oynamayı, tatlı yemeyi ve uzun uyumayı seviyorum.

Her gün ne zaman kendi başıma durabilecek, anne babamı, büyükanne ve büyükbabamı ve gelecekteki çocuğumu kendim bakabilecek yeteneğe sahip olmayı hayal ediyorum.

Ama aslında "kendi ayakları üzerinde durma" mücadelesi veriyor.

Şimdi neden daha önce büyüklerin sadece iyi haberleri paylaştığını, kötü haberleri paylaşmadığını anlıyorum.

Anneme her seferinde paranın yetip yetmediğini sorduğunda, yeter diyorum.

Kendi yeteneklerini kanıtlamak istiyor, aynı zamanda da yüzünü kaybetmekten korkuyor.

Gerçekten sadece çok tasarruflu bir şekilde ucuz evler kiralayabiliyoruz, dışarıdan yemek siparişi verirken en ucuzunu bulmak için üç platformu karşılaştırıyoruz.

Büyümek çok zor.

Ama artık yetişkin olmak zorundayım.

Çocukluk çok kısa, gelecek çok uzun

Bizim neslimizin çocukluğu da oldukça mutluydu, yiyip içebiliyorduk ve oyuncaklarımız vardı.

Bu deneyimi yaşamak isteyenler hepsi yaşadı.

Artık çocuk olmak istemiyorum, cesur bir yetişkin olacağım💪